Sinds begin Januari is mijn groep veranderd, van een oudere redelijk zelfstandige groep naar een jongere groep. Nieuwe kindjes waarvan ik de gebruiksaanwijzingen rustig probeer te ontdekken, die op hun beurt moeten wennen aan mij en de kindjes onderling aan elkaar en elkaars geluiden.
Op dit moment ligt de focus hier thuis op iedereen veilig en vertrouwd met elkaar te laten voelen, een nieuwe balans zoeken met elkaar.
Een jongere groep vraagt andere dingen van mij dan een wat oudere groep. Denk aan de verzorging als flesjes, aanleren van eten en drinken, meerdere slaapjes op allemaal verschillende tijden, huilers en niet slapers, meer luiers en jongere kinderen hebben meer aandacht nodig en vragen ook meer aandacht. De hele dag ben ik wel met iemand in de weer. In een oudere groep gaat het wat gelijkmatiger op, gestructureerde eet en slaap momenten, zindelijke kinderen en langer zelfstandig spel zorgen voor makkelijker inplannen van gerichte activiteiten. Toch betekend het niet dat we geen activiteitjes doen, zeker wel alleen heel klein.
Nu pak ik een rustig moment direct voor individuele speeltijd, even samen een boekje lezen, kleuren, spelletje doen of even knuffelen, zodat elk kind regelmatig even zijn of haar spel momentje met mij heeft naast verzorgings momenten.
De gerichte activiteiten zijn wat minder prominent aanwezig en begeleid vrij spel wat meer.
Dat houdt in dat we gezellig met zijn allen op de grond zitten en met speelgoed in de weer zijn.
Zelf spelen is niet altijd iets vanzelf sprekends, kinderen moeten dat leren.
Waar het ene kind uren lang bouwt met blokken, kan een ander kind zichzelf moeilijk vermaken en kijkt het weinig om naar speelgoed maar hangt aan jou als volwassene.
Al zittend bij de kinderen op de grond observeer ik waar hun interesses liggen, wat ze al zelf kunnen en waar uitdagingen te bieden zijn.
De ene kruipt heel veel naar me toe en zoekt meer veiligheid dan de ander. Ook kinderen die al vertrouwd zijn bij me, moeten weer wennen aan de nieuwe situatie. Oude speelvriendjes zijn naar school en wat je met de nieuwe kindjes moet en kan wordt afgetast. We leren delen en elkaar accepteren in ons nabij zijn.
We moeten leren rekening houden met elkaar en een baby op de grond bij je spel is soms lastig, hoe spelen we daar om heen.
Stapje voor stapje help ik ze starten met spel en neem steeds iets meer af stand. Kan ik even aan tafel zitten en de kinderen een laten, Of toch niet en komt er iemand me direct weer halen.
Door vrijspel ipv gerichtere activiteiten stimuleer ik de kinderen hun eigen spel te creëren. Spel heeft namelijk geen structuur, begin of eindpunt. Zo ontwikkel je hun fantasie en werk je aan het vinden van eigen oplossingen ipv direct hulp van een volwassenen in te schakelen.
Vrijspel kan 5 minuten duren, maar ook 15. Hoeft niet altijd met 1 stuk speelgoed te zijn, maar gaat om dat het kind zelf op ontdekking gaat/speelt, zonder jou.
De grootste valkuil hierbij (ja zelf bij mij) is nog wel eens het aanbieden van te veel speelgoed. Kinderen raken overprikkeld en weten juist niet meer wat te doen.
Omdat te voorkomen ruimen we, als ik zie dat het spel klaar is speelgoed op en beginnen we weer opnieuw.
Zo bied op dit moment elke dag, elk dagdeel soms zelfs elk uur en elke samenstelling zijn eigen uitdagingen voor de kinderen en mij. Ik houd ervan en lig savonds voldaan en uitgeteld in bed, stukjes schrijven is er daarom even minder bij op dit moment.
Warme Groet Linda 🌸
Reactie plaatsen
Reacties