Een Bijzondere start

Soms zijn er aanvragen van opvang waar je net iets meer tijd in moet steken, dan gemiddeld. De start is iets bijzonderder dan de gemiddelde start.

Zo had ik een alleenstaande moeder die haar zoontje naar de opvang wilde om meer regelmaat in het leven van het mannetje te krijgen. Mannetje was 10 maanden en behoorlijk bewerkelijk nog, wilde elk uur a anderhalf graag borstvoeding, at nog niet tot nauwelijks vaste voeding en sliep alles behalve door. Elk uur moest moeder er voor hem uit.  Na 10 maanden snappen we allemaal ben je als moeder moe en gesloopt. Nog nooit had ze even lekker uitgebreid  kunnen douchen zonder zoon of een snelle 2 minuten douche. 

De vraag was of ik haar wilde helpen met iets van structuur krijgen in hun leven.  Ik heb er even over na moetten denken, want het was nogal een vraag, zoon is in hoe ze nu samen leven echt niet klaar voor de opvang. Dus er zal echt het e.e.a.  moeten veranderen en ik zou een hoop vragen van moeder haar doorzettingsvermogen en geduld, maar ook van de mijne.  Toch mijn eigen moeder hart vertelde mij, dat ik haar niet kon weigeren, een moeder die om hulp schreeuwt bijna, help me !  En zo besloten we de opvang te starten begin februari met de afspraak, we moeten dit samen doen.

Ik ben gestart met een paar uurtjes opvang, waarin ik het gedrag en behoeftes van zoon kon inschatten en tevens ea aan gesprekken gehad met moeder, hoe gaat het thuis, hoe handel je in bepaalde situaties, waarom handel je zo en hoe zou je het willen. Uit de gesprekken bleek al snel dat moeder wat extra kennis nodig had over hoe kinderen zich ontwikkelen en hoe je de behoeftes van je zoon kunt leren inschatten. En stuctuur en regels bieden, betekent ook consequent zijn en soms nee zeggen tegen je kindje. Dat is voor iedere moeder weleens lastig, zo ook voor deze moeder, die bang was dat het zielig zou zijn als zoon huilt in bedje of als ze hem niet meteen borst zou geven bij verdriet.  Maar haar beloofd dat ik haar help en alles zou uitleggen bij elke stap in het hoe en waarom je keuzes maakt.

Vervolgens een simpel dagritme gemaakt en besloten dat we eerst gaan starten met slapen, want een uitgerust kindje zal zich op alle fronten makkelijker ontwikkelen. Ik start bij mij thuis met hem in bedje leggen voor een slaapje en maak een ritme van huilen, na 10 min even heen aai over zijn bol, muziekje aan en weer weg.  Dit herhaal ik tot hij slaapt. Na 2x heen gaan geeft het mannetje al toe en slaapt hij na 25 min mopperen een uurtje. En ook de 2e dag pikt hij het prima en slaapt na 20 min mopperen ook een uurtje.  Mijn aanpak gaat mee naar huis en ook daar gaat mama aan de slag. Dat valt niet mee en we besluiten samen dat ik een avondje kom helpen en het werkt. Meneertje slaapt en moeder heeft even een letterlijk voorbeeld gehad in hoe je dat kan doen, je kindje naar bed brengen zonder in slaap te wiegen of in slaap te voeden. 

De volgende dag ga ik terug en help moeder met het maken van een slaapkamertje voor zoon, want de nachten worden voor alle 2 rustiger als je niet naast elkaar ligt en alles van elkaar hoort. We babbelen over wat prikkels doen voor het slapen gaan. denk aan tv kijken vlak voor het slapen gaan, maar ook een niet opgeruimde slaapkamer of speelgoed in bed geven een hoop prikkels en komen niet ten goede aan de rust van je kleintje.

Als het slapen na een paar weken een beetje op ritme is en vordringen maakt gaan we ook de borstvoeding aanpakken, zoon slaapt inmiddels langer door, waardoor moeder ziet dat zoon ook langer zonder melk kan. Dus ook voor borstvoeding zetten we wat gezettere tijden in en vervangen andere momenten door vastvoedsel als fruit, brood, groente en kwark. 

Bij mij thuis tijdens de opvang was ik al een beetje begonnen met aanbieden van het e.e.a. om te kijken of eten ook lukt. In eerste instantie gaat alles door de kamer, hij weet niet wat hij met eten moet en voor een lepel of vork gaat zijn mond liever niet open. Dus gaan we ook daar mee oefenen. Stapje voor Stapje wennen aan eten.

Ook drinken is een dingetje, doordat meneer 10 maanden lang op elk moment dat hij wilde de borst kreeg, weigert hij een fles of beker om uit te drinken, al zoekende met verschillende bekers en drinken, accepteerd vriend de munskin beker nu goed en drinkt bij elke maaltijd een half bekertje water. Wat een topper he !

Eten is nog steeds niet zijn favoriete onderdeel en  e blijven oefenen en aanbieden van verschillend eten. Zijn voorkeur gaat nog steed naar zacht/vloeibaar voedsel, maar inmiddels eet hij genoeg gedrurende de de dag en weet hij ook wat hij zelf lekker vind en wat minder.

Moeder zet zich 100% in en doet oprecht dat wat goed is voor haar zoon en hoe zwaar de eerste weken ook waren,  inmiddels is het April, heeft zoon zijn 1e verjaardag gevierd en hebben ze samen een ritme gevonden.  De nachten gaan goed en zoon slaapt bijna geheel door, waardoor ook moeder aan haaar rust toekomt. Zoon eet inmiddels genoeg vastvoedsel en drinkt uit een munskin beker, waardoor ook overdag de borstvoeding op een 'normale' frequentie ipv de hele dag door.  En wat zie ik  een verschil, kwamen er in februari 2 een moeder en zoon binenn die beide aan moe en mopperig waren, nu zijn zowel zoon als moeder zijn ontspannen en blij.  Meneer heeft het helemaal naar zijn zin in de opvang en geniet van alle andere kindjes om hem heen en moeder heeft inmiddels na een jaar eindelijk ook weer tijd voorzichzelf. Een ontspannen moeder is een ontspannen kind en vise versa. 

En natuurlijk gaat niet alles vanzelf en zijn er lastige momenten, ik blijf moeder ondersteunen en sta klaar met raad als daar behoefte aan is, maar na een bijzondere start is zoon gewoon een vrolijk mannetje in de opvang. En hij kan inmiddels gewoon de dag mee draaien met alle andere kindjes. Het waren intensieve weken, maar ook hele dankbare weken, en juist de uitdagingen in het werk zijn waarom ik er zo van houd.