Samen Spelen

Samen spelen, Samen delen
Een terug komend onderdeel van mijn dag is de kinderen begeleiden in;

het leren delen, op je beurt wachten en hoe maak je duidelijk wat je wel of niet wit.   Want we willen graag allemaal met hetzelfde speeltje spelen.
Ik ben dagelijks de kinderen aan het leren dat andere kindjes ook gevoelens en wensen hebben, dat iedereen bij Linda wil zitten, maar Linda niet iedereen tegelijk kan helpen. Elk begin is moeilijk en we kunnen niet verwachten dat de kinderen het allemaal direct snappen, maar we leren ze wel al langzaam normen en waarden aan op deze manier, hoe ga je met elkaar en met je eigen emoties om.

De ene dag gaat het makkelijker dan de andere, Het ene moment lukt het wel, het andere niet. Maar opgeven doen we niet, het hoort bij opgroeien.

Kinderen leren van samenspelen een heleboel, denk aan:
-speelgoed te delen en af en toe even te wachten;
-zich in te leven in andere kinderen;

-je eigen grenzen aanvoelen en aangeven
-rekening te houden met andere kinderen;
-dat het leuk is om vriendjes en vriendinnetjes te hebben;
-ruzie op te lossen met woorden in plaats van door te gaan gillen, of schoppen en slaan.
-Samenspelen bevordert de taal- en denkontwikkeling.
-Samenspelen is helpt bij de ontwikkeling van humor en fantasie.

Samenspelen moeten kinderen echt leren. Het gaat meestal niet vanzelf.
Totdat een kindje 2 jaar is, speelt het nog niet echt samen. Kinderen spelen naast elkaar, waarbij elk kind opgaat in het eigen spel. Ze zitten in dezelfde ruimte, soms met hetzelfde speelgoed, maar elk kind is zelf bezig.
Jonge kinderen kunnen nog niet goed delen, op hun beurt wachten bij een spelletje of een ander iets gunnen. Ze hebben nog niet zo door dat anderen ook gevoelens en wensen hebben. Wat ze wel doen, is goed naar elkaar kijken en nadoen.
Daarom stimuleer ik positief gedrag en negeer ik negatief gedrag, want als er 1 een driftbui krijgt, dan vinden de andere dat ze dat ook kunnen doen.
Op het moment dat ze zien en ervaren dat boos worden of gooien bv niet het gewenste resultaat op levert, doordat er geen aandacht mee verkregen wordt, zullen ze eerder een andere manier zoeken om iets duidelijk te maken.
Ik benoem gevoelens. ‘Kijk, je vriendinnetje huilt. Ze is verdrietig omdat je haar knuffel pakt.’
Een kind kan beter omgaan met anderen als het zich leert inleven in de gevoelens van anderen.
Benoem ook dat ik jou begrijp. ‘Ik snap dat je de knuffel van je vriendinnetje lief vind, maar afpakken mag niet.
Maar benoem ook hoe we dit oplossen, ‘Geef de knuffel maar terug, dan is je vriendinnetje weer blij.’
En bied een alternatief aan b.v. ‘Wil jij misschien een knuffel van Linda uitzoeken?’

Ik benoem en complimenteer als er lief wordt samen gespeelt of wordt gedeeld.
‘Wat gezellig dat jullie samen met de dieren spelen’

Hoe ziet dat er eigenlijk uit bij mij in de Praktijk

Natuurlijk, ook bij mij thuis ontstaan wel eens driftbuien en helpt praten niet, dan zit een kindje al helemaal in zijn of haar eigen emotie.
Boos worden mag hier, maar driftig worden en gillen of heel hard huilen mag je even buiten het spel doen, op het blauwe fauteuil stoeltje of het oranje bankje, mag je even lekker uitrazen.
Niet als straf, maar als om leren gaan met wat je emoties met je doen en tegelijkertijd geef ik het signaal dat het gewenste effect (nl je zin krijgen) er niet mee bereikt wordt.
Wanneer ze rustig zijn mogen ze ook gewoon weer komen, dat weten ze. Het ene kindje heeft wat langer nodig als de andere om rustig te worden. Ik benoem altijd wel als ze van het steltje afkomen,
‘Gaat het weer lieverd’, ‘ben je weer blij’, of ‘wat fijn dat je weer komt spelen’.
Zijn ze nog boos, dan geef ik ze gewoon nog even om af te koelen en anders benoem ik niet het negatieve van zojuist, maar het positieve van nu.

Pas tussen de 3 en 4 jaar gaan kinderen echt met elkaar spelen. Ze gebruiken dan hetzelfde speelgoed, houden al een beetje rekening met elkaar en reageren op elkaar. Rond deze leeftijd gaan kinderen zelf op merken dat andere kinderen ook wensen en gevoelens hebben.
Rond deze leeftijd kun je kinderen de kans geven om eenvoudige probleempjes zelf op te lossen. Reageer positief als dat lukt. Grijp wel in als er echt ruzie ontstaat of als er geslagen o.i.d. wordt, dit is natuurlijk niet acceptabel

Consequent zijn is ook in deze weer een sleutel… en wees bewust van je eigen voorbeeldfunctie !
Want de kinderen spiegelen alles, van elkaar, maar juist van ons papa’s en mama’s en andere volwassenen.
Ik zie dat de kinderen het oppikken en mij om hulp komen (proberen te) vragen i.p.v. boos worden en gillen. Het blauwe fauteuil stoeltje of het bankje, is ook een veilige plek voor hen, waar ze even zichzelf kunnen zijn en mogen boos of verdrietig zijn. Vervolgens komen ze lekker een knuffel halen en wordt er weer lekker gespeeld.

Gewoon een spel moment zonder gerichte activiteiten, maar juist lekker zelf spelen.
Juist deze momenten, waarvan je het stiekem niet door hebt, zitten vol leermomenten en zijn nog vermoeiend ook.
Alles wat we overdag leren, verwerken we ‘s nachts.
We zijn met z’n allen stoer op weg en we leren ook komende tijd gewoon lekker verder.

Warme Groet Linda